Modern Dünyada Amor Fati

Nietzsche’nin felsefesinin merkezinde yer alan “kaderini sevmek” çağrısını yeniden
anlamlandırıyor; yaşamı olduğu gibi, tüm zorlukları ve acılarıyla kabullenmek yalnızca başa
gelene katlanmak değil, onu sevmek, benimsemek ve gelişimin vazgeçilmez parçası olarak
görmek anlamına geliyor. Nietzsche’ye göre hayatın ağırlığıyla mücadele etmek yerine o
ağırlığı yaşamın ritmine dönüştürmek insanı güçlü kılar.
Bugünün hızla değişen, belirsizliklerle dolu dünyasında amor fati, adeta bir hayatta kalma
stratejisi gibidir; işten atılma, başarısızlık, ekonomik krizler, pandemi gibi kolektif ve bireysel
travmalar artık çok daha hızlı ve görünür biçimde hayatımıza giriyor. Bu noktada amor fati,
bizi edilgen bir kabullenişe değil, aktif bir yaratıcılığa çağırır; “Başıma gelen bu olayı nasıl bir
avantaja dönüştürebilirim?” sorusu modern insanın Nietzsche’den ödünç alabileceği en güçlü
araçtır. Pozitif psikolojide “yeniden çerçeveleme” olarak bilinen tekniğin felsefi zemini de
tam burada yatar: Bir olayı farklı bir bakış açısıyla görmek, yıkım gibi görünen bir durumu
yeni bir yolun başlangıcı saymak, tıpkı işini kaybeden birinin bunu başka bir kariyerin kapısı
olarak görmesi gibi.
Sosyal medyanın yarattığı “kusursuz hayat” yanılsaması ise bireyleri kıyas döngüsüne
sürüklerken, Nietzsche’nin çağrısı yeniden değer kazanır: Kendi yaşamını, iniş çıkışlarınla
birlikte sev; kusursuz olmamayı insan olmanın özü olarak kucakla, çünkü seni eşsiz kılan tam
da eksikliklerin ve yaraların bütünüdür.
Böylece amor fati, yalnızca felsefi bir kavram değil, krizleri fırsata çevirmeyi, belirsizliği
kabullenmeyi ve kendi hikâyemize tüm kırılganlığıyla sahip çıkmayı öğreten somut bir yol
haline gelir.
Nietzsche’nin “Hayatımı bir kez daha, aynı şekilde, aynı ayrıntılarla yaşamaya razı olur
muydum?” sorusuna özgürce “Evet” diyebilmek ise belki de çağımızda gerçek özgürlüğün en
saf tanımıdır.

Yorum Ekle