Açılmayan kalbin

Seveceksin ama olmaz..
Ama ile sıralamalar gelir. Ailene kafanı çevirirsin. Anne-babadan alamadığın eksik sevgilerin, anne-babanla ilişkisizliğin, kardeşlerinle kurulamayan köprülerin veya arkadaş ihanetlerin önündedir.
Hadi! Aç kalbini..
Bu nasıl bir ıstıraptır? Sevme çabasına, kaç kürek attın ve kaç beton döktün? Koca bir yapı inşa edip sonra bir alay ve küçümseme hareketiyle o koca yapıyı nasıl küle çevirdin? Sevebilmenin üstesinden bir türlü gelemedin. Başını da alıp gidemedin. 
Kimse, senin ayakkabılarını giyip gezmez..
Senin gibi, bir sevgi göstergesinin hasretiyle, bir dokunulsun diye soyunmazlar. Biri görür umuduyla, en zor işlerin altına elini koymazlar. Yüzüne bakmak istemeyecekleri insana, “sevebilir miyim” denemeleriyle ateşi yakmazlar. 
Herkesten nefret edersin..
Bir maske takıp gezersin. Gülümseyen bir yüzü takarsın. Ardında ise, gizlediğin borderline kişilik bozukluğu belirtilerinle cebelleşirsin. 
Acılarla tokatlanırsın..
Yüz yüzeyken sevgi sunanın, bir kere bile telefonla aramamasına buhran geçirirsin. Sana yapışan ve yanından ayrılmayan birinin, çıkarının vakti gelince üzerini çizişiyle kabuğuna çekilirsin.  
KALK AYAĞA!
SEN BAŞKASININ ROTASINDAKİ MAHKÛM DEĞİLSİN! BAŞKALARININ DAVRANIŞLARIYLA ŞEKİLLENEN BİR HAMUR DEĞİLSİN! BİRİNİN VERDİĞİ DUYGUYA GÖRE DUYGU ÜRETEBİLEN BİR YAN PARÇA DEĞİLSİN!
Küllüm onların davranışlarını onlara bırak..
Ne yapmak istiyorsan onu yap ve sana bir kere bile empati yapamayan insanların sorunlarını onlara bırak. Onları kendi yanlışlarına, hayasızlıklarına ve hatalarına bırak.
KENDİN İÇİN SEV..
Sen, sevmek istediğin için sev. O hak ettiği için değil, senin kalbine sevmek yakıştığı için sev. 
Sen, hangi duyguları üretip onlarla yaşamak istersin?..