Kızı Nihal Candan’ı 21 Haziran’da anoreksiyadan kaybeden anne Umut Candan, ilk kez konuştu.
İşte Umut Candan'ın çok özel açıklamaları:
Başınız sağ olsun. Evlat acısı çok zor. Neler yaşıyorsunuz?
Yaşamıyorum ki. Adeta dipsiz bir kuyudayım. Cehennemin nasıl bir yer olduğunu merak eden varsa; cehennem işte bu. Çok kötüyüm; ne yerde ne gökteyim. Yaşayan ölüyüm. Mezara gidip yedi yirmi dört orada oturasım geliyor. Yediğim yemekten, uyuduğum uykudan utanıyorum. Orada Nihal değil, ben olmalıydım.
İYİLEŞMEMEK İÇİN DİRENDİ
Süreç nasıl ilerledi, ne oldu da hastalığı yenmişken bir anda tekrar nüksetti?
Uğraştı ve kaldıramadı. Bir yandan cezaevine girmesi, diğer yanda çok sevdiği eşinin vefasızlığı... O çok hassas yürekli bir kızdı, taşıyamadı. Süreç o kadar hızlı ilerledi ki anlayamadık. Yememeye başladı tekrar, spor yapıyordu. ‘İyiyim’ diyordu ama aslında hiç iyi değilmiş. Dört hastane gezdik ama hiçbiri merhem olamadı kızıma. Çünkü bence kendi iyileşmemek için diretti.
Psikolojik bir destek alıyor musunuz?
Alıyorum ama bu destekle falan geçecek bir şey asla değil. Sanki kalbimi her dakika yerinden bıçakla söküp çıkarıyorlar. Yüreğime kaynar su dökülmüş gibi yanıyor ve hiçbir ilaç acımı dindirmiyor. Kulaklarımda Nihal’in sesi, gözlerimde hep hayali. Çok değişik bir acı. Aşırı inançlı biriyim; öyle olmasa intihar ederdim ki bu acı son bulsun. Ama geride kalan yavrularıma da kıyamıyorum. Tek çare var. Bahar ile konuştum. Acil evlenmeli. (POSTA)
GÜNCEL
Sayfa başına git
